فرامرز پيل‌آرام گويا آمده بود که بماند و هنرهای اصيلی را که رفتنی بودند، ماندگار کند.

پیانو سازی فرنگی است که با دست‌کاری‌هایی طنین موسیقی ایرانی را به خود پذیرفته‌است.

از سهراب سپهری نوشتن سخت است. او را می‌سرایم با سروده‌های وی.

اردکان، شهری است ساکت و خلوت، با خانه‌هایی رو به درون و با سیمایی ساده.

رنگ و روغن با زیبایی‌اش تو را با گوشه‌ها و زوایا و ترکیب رنگ‌هایش گیج می‌کند.

سرقت اندیشه‌های دیگران از راه چاپ و انتشار کتاب و لوح فشرده در حال گسترش است.

گروه کیوسک فشار محدودیت‌ها در ایران و هم فشار غربت در خارج را تاب آورده است.

مسئولان باشگاه خندۀ تهران معتقدند که هر روز باید به هر بهانه‌ای خندید.

لعبت والا همیشه فرزندان "جسمش" را به فرزندان "خیالش" ترجیح داده‌است.

نوروز انگیزه‌های آفرینش را جلا می‌دهد. هنر نوروزی بر همه ابعاد زندگی پرتو می‌افکند.

عروس گـُله بازمانده‌ای از آیین‌های نیایش کشاورزی نوروزی شمال ایران است.

ثمین باغچه‌‌بان در غربت کوشید با تألیف قطعۀ چهارشنبه ‌سوری آن را جاودانه کند.

محسن اولین پاراگلایدرسوار جنوب‌ است که با پروازهایش مردم روستایش را شاد می‌کنم.